Portret: privébeeld

Je favoriete ontbijt?

“Hetzelfde als de Queen, heb ik begrepen: Special K van Kellogg’s in een kommetje met melk. En in het weekend croissants of toast met marmelade. Ook heel Brits.”

Wat heb je met Groot-Brittannië?

“Het Verenigd Koninkrijk geeft me een gevoel van thuiskomen. Ik houd van de uitersten: het pittoreske platteland naast miljoenenstad Londen. Bovendien vind ik de pracht en praal rondom de ‘royal family’ fascinerend. Ik ben ook dol op de Netflix-serie ‘The Crown’.”

Wat zou je doen met een miljoen?

“Een huis met een tuin kopen, bij voorkeur vrijstaand. Misschien dat er dan net genoeg geld overblijft om de keuken te verbouwen, maar daarna is het waarschijnlijk wel op. Maurits en ik wonen in een startersappartement en we zijn wel toe aan de volgende stap. Maar dat is nog niet zo makkelijk, en al helemaal niet in Amsterdam.”

Je droomberoep als kind?

“Piloot. Helaas was ik ontzettend slecht in de exacte vakken die je voor de opleiding nodig hebt. Dus die droom heb ik vrij snel moeten laten varen. Of eigenlijk moeten laten vliegen.”

Het avontuurlijkste dat je ooit hebt gedaan?

“Uiteindelijk heb ik wel een keer gevlogen. Voor mijn vrijgezellenfeest in 2021, in een piepklein vliegtuigje en uiteraard met instructeur. Alsof je een rijles in de lucht krijgt. Waanzinnig, al ging het bijna mis toen ik een salto mocht maken. Toen kwam de grond ineens heel snel op ons af.”

Het pronkstuk in je interieur?

“Een bloemstilleven van de 17^e -eeuwse kunstschilder Rachel Ruysch. Een kopie, hoor. Het is vrij donker en daarom hebben we het in onze eetkamer gehangen, die op het noorden ligt. Als tegenhanger vind je in onze zonnige woonkamer een soortgelijk schilderij, maar dan veel lichter.”

Wat vind je ongelooflijk irritant?

“Fietsende toeristen. Die wil je op de Prinsengracht écht niet voor je hebben. En Birò’s, die elektrische stadsautootjes waar je er in Amsterdam steeds meer van ziet.”

De indrukwekkendste plek die je ooit bezocht?

“Beijing, vanwege de grootsheid en de enorme massa’s mensen die er op de been zijn. Ik vond het ook bijzonder dat ik me daar echt een buitenlander voelde. Op straat kijkt iedereen je na.”

Lees ook: Amsterdams bekendste schoenenwinkel gaat over op de volgende generatie

Wat is je kledingstijl?

“Smart casual. Je kunt me uittekenen in wat ik mijn uniform noem: een chino, overhemd en trui. Met schoenen van Zwartjes, uiteraard.”

Hoeveel schoenen heb je?

“Tien tot vijftien paar. Dat waren er ooit veel meer, maar ik ben onlangs helemaal gedownsized. Ik werd een beetje treurig van al die spullen.”

Welk paar is je het meest dierbaar?

“Mijn loafers van Crockett & Jones in zwart crocoleer, die ik op mijn bruiloft droeg. Ik heb die loafers in drie kleuren en voel me altijd een beetje royalty als ik ze draag. Dat is wat mode doet, sommige items kunnen je echt verheffen.”

Bos of strand?

“Bos. Ik heb helemaal niets met het strand. Dat zand dat overal gaat zitten. En ik ben gek op wandelen. De natuur geeft me rust, daar laad ik helemaal op.”

Wat is je favoriete drankje?

“Sinds drie jaar drink ik geen alcohol meer. Ik had genoeg van de katers en ‘verdronken’ weekenden. Nu drink ik Heineken 0.0 als ik uitga. En verder sloten thee.”

De beroemdste persoon die je ooit de hand hebt geschud?

“Ik heb Bram Moszkowicz een keer geholpen toen hij schoenen kwam kopen. Hij is vaste klant bij ons. Een heel vriendelijke man. Kennelijk was hij tevreden, want na afloop kreeg ik een handdruk.”

Waar geef je graag geld aan uit?

“Vroeger aan kleding, nu aan ervaringen. Een nachtje weg, uit eten of ergens koffiedrinken. Maurits heeft me ook geïnspireerd om meer te sparen. Het is geen toeval dat hij onze financieel directeur is en ik niet.”

Wat verwachten mensen niet van jou?

“Dat ik eigenlijk heel verlegen ben. Dat weet ik volgens mij goed te verbergen, want ik hoor vaak dat ik een behoorlijk zelfverzekerde indruk maak. Een beetje hautain, zelfs. Maar dat is dus meestal onzekerheid. Werken in de retail heeft me in die zin enorm geholpen. Je kunt alleen in een winkel staan als je gezien durft te worden.”

Dit artikel verscheen het eerst in Schoenvisie magazine.