Met weemoed zien leden, bestuur, medewerkers en andere relaties hem vertrekken en ook Haan zelf liet blijken dat hij hen allen zal missen. Zeventien jaar heeft hij zich ingezet voor zijn leden (en niet zelden ook voor niet-leden) en voor de belangen van de totale branche. Tijd voor hobby’s was er niet.

Tijdens de lunch met zo’n honderd gasten in restaurant de Turfloods in Naarden is uitgebreid stilgestaan bij wat  Albert Haan voor de schoenenbranche heeft betekend. Waarderende woorden waren er van Gerard Hafkamp (voorzitter ANWR Schuh), Joop Huigens (namens de medewerkers van ANWR), Paul van Lammeren (directeur Cast), Michael Decker (Vorstand ANWR Schuh Duitsland), Toon van den Hoogen (lid van ANWR) en van algemeen directeur Dennis Beute en directeur inkoop Dette van Heeswijk van ANWR-Garant Nederland.

Man met visie
Albert Haan heeft de laatste tijd mede vorm gegeven aan de totstandkoming van ANWR-Garant Nederland, waarbij twee inkooporganisaties zoveel mogelijk in elkaar moesten worden geschoven.

Alle sprekers memoreerden de prettige samenwerking met Albert Haan. Ook al was men het niet altijd met hem eens en moest hij soms stevige knopen doorhakken, bijvoorbeeld om de verhuizing van Velp naar Nieuwegein door te zetten, je had te maken met iemand die je kon vertrouwen, iemand met hart voor de zaak, een man met visie.

Groot gemis
Ondanks diverse humoristische woordspelingen op zijn naam konden de sprekers niet verbloemen, dat zijn afwezigheid een groot gemis zal zijn voor de schoenenbranche.

Voor de gasten stond er na de lunch een stadswandeling door Naarden op het programma, waarbij er in het Vestingmuseum een kanonschot is afgevuurd, waarvoor Albert Haan hoogstpersoonlijk de kogel in de loop mocht doen.

Prettige samenwerking
Vanaf 15.30 uur kwamen heel veel leden en leveranciers naar de receptie in de zonovergoten tuin van het Singer Museum te Laren om Albert Haan voor de samenwerking te bedanken. Een reischeque ter waarde van 4300 euro, een i-pod en een e-reader waren enkele van de talloze blijken van waardering. Na zessen, toen de gasten langzaamaan vertrokken, verdween – symbolisch? – de zon achter de oude bomen en stak een koele wind op.