Esther Aalders, de eigenaar van Aalders Schoenmode in Ulft, liep al jaren met het idee om het predicaat aan te vragen. “Achttien jaar, om precies te zijn”, lacht ze. “In 2002 zat mijn vader veertig jaar in de zaak. Ik wilde hem verrassen met het Hofleverancierschap, maar de aanvraag daarvoor bleek alleen in een jubileumjaar te kunnen worden ingediend. Dat heb ik in mijn achterhoofd gehouden voor ons 125-jarig bestaan in 2020.”

Het hele proces neemt meer dan een jaar in beslag. Ondernemingen die in aanmerking willen komen voor het predicaat moeten aan strikte voorwaarden voldoen. Ze moeten tenminste honderd jaar oud en van ‘onbesproken gedrag’ zijn en een regiofunctie hebben. “Je wordt helemaal doorgelicht”, zegt Esther. “De inspectie komt zelfs over de vloer.” Op 4 februari – de vijftigste trouwdag van haar ouders – hoort ze dat de aanvraag is goedgekeurd. “Dat vond ik zo bijzonder.”

Spreekbeurt over schoenen

Het boek van Aalders Schoenmode opent in 1895, als overgrootvader Piet Aalders als schoenmaker voor zichzelf begint in een pand aan de Ir. Sassenstraat. Aalders Schoenmode is nog altijd op deze locatie gevestigd. Het gebouw wordt in 1936 vervangen door het huidige winkelpand. Zoon Willem Aalders neemt de schoenenzaak over en moderniseert het bedrijf onder de naam P.W. Aalders & Zn. Op een van de muren in de winkel is een grote zwart-witfoto uit die tijd te zien.

Willem runt Aalders Schoenmode tot zijn dood in 1962. Het is een heftig jaar voor de familie; zijn zus Anna en 17-jarige dochter Ria overlijden niet lang daarna, waardoor het bedrijf in vijf maanden drie drijvende krachten kwijtraakt. Vervolgens neemt Willems zoon, de destijds nog maar 19 jaar oude Stef, de leiding op zich. Hij laat de winkel in 1968 ingrijpend verbouwen, waarbij de oppervlakte van 40 naar 110 vierkante meter gaat. Stef en zijn vrouw Jannie krijgen twee kinderen, Marcel en Esther. Esther, de jongste, wordt als kind al gegrepen door het vak. “Op de basisschool gingen al mijn spreekbeurten over schoenen. Ik heb nooit iets anders willen doen.” Sinds 1998 werkt ze als vierde generatie fulltime in het bedrijf.

Overspoeld door felicitaties

Het idee was om de uitreiking van het predicaat te combineren met een groots jubileumfeest op 25 maart. De uitnodigingen waren al verstuurd – en toen kwam corona. “Een enorme deceptie”, zegt Esther. “We hadden het Koninklijke Wapenschild al opgehaald. Dat heeft een half jaar in een doos onder ons bed gelegen. Maar van uitstel is gelukkig geen afstel gekomen.” Afgelopen maandag (21 september, red.) mocht de ondernemer het predicaat alsnog officieel in ontvangst nemen uit handen van burgemeester Otwin van Dijk, in gezelschap van medewerkers en familie. Geïnteresseerden konden het evenement live volgen via Facebook. De ondernemer vroeg haar ouders het schild te onthullen. “Normaal zijn het hele nuchtere Achterhoekers, maar dit kwam toch wel binnen.”

Sinds de uitreiking staat haar telefoon roodgloeiend. “We zijn overspoeld door felicitaties van klanten, relaties en collega-ondernemers. Mensen komen bloemen en wijn brengen. Het mooie aan het runnen van een zelfstandige zaak is dat je echt een persoonlijke band met je klanten hebt. We krijgen hier families die al 125 jaar op onze schoenen lopen.” Gezelligheid is een belangrijke pijler. “Zoals mijn vader altijd zegt: ‘Een dag niet goed verkopen, is jammer, maar een dag niet gelachen is veel erger.”

Lokale betrokkenheid

Maart was door corona een ‘zorgelijke’ maand, maar Esther heeft goede hoop dat ze het omzetverlies over heel 2020 kan rechttrekken. “Als kleine zelfstandige heb ik het voordeel dat ik snel kan schakelen. We hadden al snel door dat mensen tijdens de crisis meer gingen wandelen, dus hebben we onze wandelschoenenafdeling uitgebreid. Drie jaar geleden hebben we een webshop geopend. Die is afgelopen voorjaar flink gegroeid, met bestellingen vanuit heel Nederland en zelfs België. Hoe dat komt? Ik ken wel een paar trucjes waardoor je bij Google hoger eindigt in de zoekresultaten.”

Als dorpswinkel profiteerde Aalders Schoenmode van het feit dat mensen meer lokaal gingen shoppen. “Iedereen is ongelooflijk betrokken bij ‘hun’ winkeliers”, knikt Esther. “De afgelopen tijd maak ik regelmatig mee dat klanten een paar extra schoenen kopen, omdat ze weten dat de retail het nu moeilijk heeft. Die betrokkenheid werkt overigens twee kanten op. Als iemand een paar pumps of nette schoenen koopt omdat er iets te vieren is, stuur ik ook een bloemetje. En mochten mensen niet naar de winkel kunnen komen, dan kom ik langs met een stapel schoenendozen.” Die persoonlijke benadering is volgens haar de kracht van het bedrijf, gecombineerd met een sterke collectie. “Ik weet wat er onder mijn klanten speelt en waar vraag naar is. Als ik naar de beurs ga, zie ik sommige schoenen al bij bepaalde mensen aan de voeten.”

Beeld: Aalders Schoenmode