Waar komt de naam Amber Ambrose Aurèle vandaan?

“Het zijn mijn voornamen. Mijn moeder is in de dertigste week van haar zwangerschap opgenomen in het ziekenhuis omdat ik veel te klein was; ik woog nog geen kilo. Ze moest bedrust houden en heeft toen veel boeken over mythologie gelezen. Amber is het Engelse woord voor barnsteen, Ambrose een spijs die de goden onsterfelijkheid gaf en Aurèle betekent dageraad.”

Wat wilde je worden als kind?

“Dierenarts, tot ik op mijn vijfde van een echte dierenarts mocht assisteren bij de operatie van mijn kat en flauwviel. Een andere droom was de kunstacademie. Na die ervaring bij de dierenarts was meteen duidelijk welke richting het zou worden.”

Wat vind je het mooist aan je vak?

“Ik vind het mooi om mijn ideeën om te zetten in tastbare producten. Bijna al mijn schoenen hebben hoge hakken. Schoenen en vooral hakken kunnen iemand volledig transformeren; je houding verandert en je voelt je er sterker en zelfverzekerder door. Met mijn ontwerpen kan ik dat gevoel aan andere vrouwen doorgeven. Zelf draag ik al jaren bijna niets anders. Daardoor zijn de spieren in mijn kuiten een stuk korter geworden. Als ik platte schoenen draag, ga ik door mijn enkels.”

Waar haal je je inspiratie vandaan?

“Die kan overal vandaan komen. Ik ben net een spons, zuig alles op en sta 24/7 aan. Mijn afstudeercollectie aan ArtEZ is bijvoorbeeld deels geïnspireerd op het verhaal van Adam en Eva. Niet Eva, maar Lilith was de eerste vrouw in de Hof van Eden. Ze verliet het paradijs omdat ze weigerde Adams ondergeschikte te zijn. Voor mij was ze eigenlijk de eerste ‘femme fatale’. Eva was onderdaniger, meer een ‘femme fragile’. Zulke contrasten vind ik interessant.”

Welk museum zou je anderen aanraden?

“Het Palais de Tokyo, een museum voor hedendaagse kunst in Parijs. Het is altijd een verrassing wat je er aantreft. De ene keer waan je je in een bos, met bomen die doorlopen tot in het plafond, terwijl er bij een volgend bezoek ‘gewoon’ schilderijen hangen.”

Wie zou je graag willen ontmoeten?

“Daarvoor moet ik terug in de tijd: Leonardo da Vinci. Dat was zo’n geniale man. Laatst las ik dat hij zichzelf had aangeleerd zijn aantekeningen achterstevoren en in spiegelschrift op te schrijven. Zo wilde hij zijn ideeën beschermen. Geweldig.”

Wat staat er bovenaan je bucketlist?

“Met stip op één: een commerciële collectie lanceren. Het is mijn droom mijn conceptuele ontwerpen – mijn showpieces, noem ik ze – voor een breder publiek toegankelijk te maken.”

Indrukwekkendste plaats die je ooit bezocht?

“Sinds ik China in 2013 voor het eerst bezocht, ben ik verkocht. De snelheid, de kleuren, de stoom die van de eettentjes afkomt – dat is voor mij de magie van Azië. En de landschappen, zoals de Grotten van Longmen, een kilometers lange rotswand waarin tientallen boeddha’s in nissen zijn uitgehouwen, zijn prachtig.”

Je favoriete smaak ijs?

“Citroen en het Indian Winter-ijs (gember en Indiase specerijen) van Professor Grunschnabel, op basis van kokosmelk.”

Voor wie in de branche heb je bewondering?

“Jan Jansen was als ontwerper zijn tijd ver vooruit. Zijn high heeled-sneaker wordt nu nog steeds gekopieerd. Maar ik heb ook veel respect voor René van den Berg en jonge ontwerpers als Janine van den Bosch en Chris van den Elzen.”

Wat zit er altijd in je tas?

“Rode lippenstift, mijn agenda en meestal ook naald en draad. Altijd handig: het zou je verbazen hoe vaak mensen naald en draad nodig blijken te hebben. O, en een pen.”

Dit artikel is verschenen in de rubriek ‘Vakidioot’ in Schoenvisie 2018-1 (26 januari 2018)

Foto 1 (portret): Milan Gino, 2 (Garden of Eden): Simon Cleassen, 3 (Amour): NOON, 4 (Palais de Tokyo): www.flickr.com/Jean-Pierre Dalbéra, 5 (Grotten van Longmen): www.flickr.com/Ana Paula Hirama